سلام به همه ی دوستان خوب عزیز تر از جانم.
من واقعا شرمنده ی شما هستم که در این مدت شما را بی خبر گشذاشته بودم. گرفتاری هایی برایم پیش امد که نتوانستم به وبلاگم
سر بزنم. در این مدت دلم برای همه ی شما تنگ شده بود. دوست داشتم هر چه زودتر وبلاگم را اپ کنم ولی امکانش نبود یا اینکه
موقعیتش فراهم نبود. در هر حهال خوشحال هستم که دوباره می توانم روی ماه شما عزیزان را ببینم.
ممکن است باز هم برای مدتی نتوانم دوباره اپ دیت کنم. از الان از حضور شما پوزش می طلبم.
اگر ابر های اسمان باریدنشان را فراموش کنند
اگر خورشید درخشان درخشیدنش را فراموش کند
اگر ماه تابان تابیدنش را فراموش کند
اگر مادری حق فرزندش را فراموش کند
این را بدانید که من هرگز فراموشتان نخواهم کرد
همیشه به یادیان هستم
